Terrific Sunday. ,,Wzloty bez upadków" to dobry indie rock!

 

Czasem pojawiają się tak klimatyczne zespoły, że samo pisanie o nich z perspektywą poznania muzyków staje się bardzo podniecającą perspektywą!

Chciałbym poznać Terrific Sunday. Zwłaszcza po wielokrotnym odsłuchu ich ,,Klucz Ptaków" 

Będę się starał... Tym czasem parę słów o Nich dla Was



Terrific Sunday — poznański zespół indie rockowy. Grają żywiołową muzykę pełną emocji. Zadebiutowali w 2015 roku albumem Strangers, Lovers, za którego otrzymali nominację do Fryderyka w kategorii Fonograficzny debiut roku. Na swoim koncie mają koncerty na największych polskich scenach, w tym: Open’er Festival, Orange Warsaw Festival, Kraków Live Festival czy Jarocin Festiwal.

2024 rok to dla Terrific Sunday czas powrotu na scenę z nowym materiałem. Album promowany przez single Klucz Ptaków oraz Wzloty Bez Upadków ukaże się już jesienią nakładem wydawnictwa 33 Records.

Swoją kolejną propozycją Terrific Sunday udowadniają, że nie sposób ich jednoznacznie sklasyfikować. Wzloty Bez Upadków stoją bowiem niemal na przeciwnym biegunie muzycznym.

Piotr Kołodyński w melancholijny, hipnotyzujący i emocjonalny sposób śpiewa o walce z samym sobą i przeciwnościami świat oraz o trudnej sztuce nauki pozytywnego myślenia. Przy akompaniamencie ogromnej fali tsunami stworzonej z rozległego echa gitar utwór jest niemalże mantrą o tym, że od teraz już tylko Wzloty — Bez Upadków.

Premierze utworu towarzyszy teledysk będący zapisem live sesji zarejestrowanej przez Marco Couto (wideo) oraz Mikołaja Kryszaka (dźwięk) w Scenie na Piętrze Estrady Poznańskiej. Prosty i subtelny obrazek nie odciąga uwagi od treści utworu, a jedynie podkreśla jego emocjonalność, wypisaną również na twarzach muzyków. Zobaczcie!
 


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

More Expierence. Electric Laboratory of High Space Experience. Recenzja płyty.

Obraz
 Jest pewnym faktem odczucie, że muzyka rockowa zatacza koło. Powstające gatunki w jej obrębie tworzą pewne ,,eksplozje" dźwięków, by następnie przechodzić w stan spoczynku i wybuchać ponownie po tym uśpieniu. Muzycy wracają do rzeczy, które kiedyś były rewolucją. Przyznam, że takie powroty są coraz częstsze, co pokazuje, że rock jest jak źródło w którym można się zanurzyć i czerpać, szukać.  More Experience zanurzył się w progresywnym klimacie eksperymentów lat 70 dwudziestego wieku. Czy zrobił to dobrze i w swoim stylu? Postanowiłem sprawdzić. Rozpoczyna się wstępem w którym słyszymy niezidentyfikowane pohukiwania, odgłosy lasu w którym słuchacz odczuwa pewne ukojenie jak i lekkie zaniepokojenie. Ten stan jest bardzo ekscytujący i wręcz oczekuję się co za chwilę się wydarzy. Ja przynajmniej miałem takie odczucie. I po tej krótkiej chwili dzieje się moment, który nazwałbym wejściem do pewnej muzycznej opowieści. Od tej chwili wkraczamy w wymiar muzyki More Expe...
Czytaj więcej

The Pau. Wywiad z artystką nazywającą rzeczy bezpośrednio po imieniu.

Obraz
                  The Pau... Sztos! o ile to jeszcze dobre określenie! Staram się nadążać. Wywiad z Nią był jak słuchanie jej tekstów i muzyki. Bezpośredni, szczery i bez zbędnych komentarzy. I z jednym charakterystycznym, abym wszystkie jej odpowiedzi zapisywał używając wyłącznie małych liter. Taki fetysz? Nie śmiałem spytać! Zapraszam Was do lektury wywiadu z The Pau. Tomek nadaje: Witaj! Paulino, Pau? Jak się do Ciebie zwracać? Wolisz swoje imię czy pseudonim artystyczny? Czy to może głupie pytanie z mojej strony? The Pau: w dowodzie the w paszporcie pau chodzę tu patrzę tam Skoro już ustaliliśmy jak Wolisz być nazywana to przejdźmy do projektu, zespołu? Znów mam dylemat, hm. The Pau, czyli Ty, gitara i cała reszta muzyków w smartfonie. Celowe zagranie, prowokacja czy świadomy wybór? wymyśliłam kilka piosenek pozniej zagrałam koncert jeden drugi tu tam nagle na liczniku ponad 900 zagranych koncertów na koncert w opolu zaspałam o...
Czytaj więcej

PIGLETS DDEEP FOREST Kosmiczna podróż prosiaczka w space rockowym klimacie

Obraz
 Na początku moją uwagę przykuła okładka. Zwłaszcza ta świnka unosząca się w galaktycznym, lekko psychodelicznym lesie. Pomyślałem, czemu by nie spróbować zakosztować tego klimatu? Wszak psychodeliczne skojarzenia zawsze rozbudzają moją ciekawość i pewny mocny realizm. Takie klimaty można zrobić tak, że kapcie spadną lub po prostu..hm, ja postanowiłem się przekonać. Po dość kosmicznym intro nie wiedziałem jeszcze z czym będę miał do czynienia poza żeńskim, przyjemnym w odbiorze wokalem Moniki. Jednak jak wjechało ,,Nuclear Startup” to poczułem dreszczyk. Gitary mnie tak rozgrzały! Dobry, mocny riff popieścił moje uszy. I wprawił w dobry nastrój do dalszej eksploracji tej kosmicznej przestrzeni. I piękny wokal Moniki. Myślę, że i bez muzyki zrobiłby na mnie wrażenie. Jednak zestawiając całość poczułem, że to wszystko idzie w dobrą stronę. Więc po pierwszym wrażeniu zakosztowałem ,,More Nuclear Fuel”. Poczułem, że ten las z okładki zabiera mnie w jeszcze dalsze galaktyki...
Czytaj więcej