Chorosia. Progresywny sludge metal i wściekłość za to co spotkało niewinne psy.


 
Nazywają się Chorosia. Najpierw zrobiło na mnie wrażenie wyznanie jednego z muzyków, który powiedział, że inspiracją do tytułu ,,Stay Dogs" było bezlitosne wytępienie bezpańskich psów w jego rodzinnym mieście. Podobno zrobił to jeden z klubów myśliwskich. Psy zniknęły a w mieście nie ma schroniska. Potem przyszła muzyka.
I w połączeniu z historią oraz okładką Epki ,,Stay Dogs" zrobiła wrażenie, obok którego trudno przejść obojętnie. Zwłaszcza, jeżeli lubi się sludge metal z progresywnymi dźwiękami.
 
Chorosia to budujący niesamowite napięcie, absolutnie przemyślane granie progresywnego sludge metalu. Ten krótki materiał nie ma słabego punktu. Zostawia wręcz pewien niedosyt… Jest to coś na kształt dobrego obiadu po którym czeka się na deser! W pierwszej chwili, kiedy go nie ma jest lekkie zawiedzenie. Jednak kiepski deser mógłby popsuć wrażenie po daniu głównym z którym lepiej zostać! Tak więc po lekkim niedosycie stwierdzam, że pozostanie z tym materiałem stanowi bardzo dobrą ucztę dla każdego wielbiciela mocnego, klimatycznego łojenia! Na ,,Stay Dogs” energia skumulowana jest w esencji dźwięku i obrazu. Wszystko za sprawą muzyki Chorosia oraz grafiki Oriona Landaua, znanego ze współpracy z Yob, Russian Circles, Inter Arma i Red Fang. Chorosia tą pozycją zostawia bardzo dobry klimat! I na tym osobiście zakończę.
 
Do przeczytania pełnej recenzji zapraszam na Rock Kompas. Tam dałem upust swojemu odczuciu co do ,,Stay Dogs"

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

More Expierence. Electric Laboratory of High Space Experience. Recenzja płyty.

Obraz
 Jest pewnym faktem odczucie, że muzyka rockowa zatacza koło. Powstające gatunki w jej obrębie tworzą pewne ,,eksplozje" dźwięków, by następnie przechodzić w stan spoczynku i wybuchać ponownie po tym uśpieniu. Muzycy wracają do rzeczy, które kiedyś były rewolucją. Przyznam, że takie powroty są coraz częstsze, co pokazuje, że rock jest jak źródło w którym można się zanurzyć i czerpać, szukać.  More Experience zanurzył się w progresywnym klimacie eksperymentów lat 70 dwudziestego wieku. Czy zrobił to dobrze i w swoim stylu? Postanowiłem sprawdzić. Rozpoczyna się wstępem w którym słyszymy niezidentyfikowane pohukiwania, odgłosy lasu w którym słuchacz odczuwa pewne ukojenie jak i lekkie zaniepokojenie. Ten stan jest bardzo ekscytujący i wręcz oczekuję się co za chwilę się wydarzy. Ja przynajmniej miałem takie odczucie. I po tej krótkiej chwili dzieje się moment, który nazwałbym wejściem do pewnej muzycznej opowieści. Od tej chwili wkraczamy w wymiar muzyki More Expe...
Czytaj więcej

The Pau. Wywiad z artystką nazywającą rzeczy bezpośrednio po imieniu.

Obraz
                  The Pau... Sztos! o ile to jeszcze dobre określenie! Staram się nadążać. Wywiad z Nią był jak słuchanie jej tekstów i muzyki. Bezpośredni, szczery i bez zbędnych komentarzy. I z jednym charakterystycznym, abym wszystkie jej odpowiedzi zapisywał używając wyłącznie małych liter. Taki fetysz? Nie śmiałem spytać! Zapraszam Was do lektury wywiadu z The Pau. Tomek nadaje: Witaj! Paulino, Pau? Jak się do Ciebie zwracać? Wolisz swoje imię czy pseudonim artystyczny? Czy to może głupie pytanie z mojej strony? The Pau: w dowodzie the w paszporcie pau chodzę tu patrzę tam Skoro już ustaliliśmy jak Wolisz być nazywana to przejdźmy do projektu, zespołu? Znów mam dylemat, hm. The Pau, czyli Ty, gitara i cała reszta muzyków w smartfonie. Celowe zagranie, prowokacja czy świadomy wybór? wymyśliłam kilka piosenek pozniej zagrałam koncert jeden drugi tu tam nagle na liczniku ponad 900 zagranych koncertów na koncert w opolu zaspałam o...
Czytaj więcej

PIGLETS DDEEP FOREST Kosmiczna podróż prosiaczka w space rockowym klimacie

Obraz
 Na początku moją uwagę przykuła okładka. Zwłaszcza ta świnka unosząca się w galaktycznym, lekko psychodelicznym lesie. Pomyślałem, czemu by nie spróbować zakosztować tego klimatu? Wszak psychodeliczne skojarzenia zawsze rozbudzają moją ciekawość i pewny mocny realizm. Takie klimaty można zrobić tak, że kapcie spadną lub po prostu..hm, ja postanowiłem się przekonać. Po dość kosmicznym intro nie wiedziałem jeszcze z czym będę miał do czynienia poza żeńskim, przyjemnym w odbiorze wokalem Moniki. Jednak jak wjechało ,,Nuclear Startup” to poczułem dreszczyk. Gitary mnie tak rozgrzały! Dobry, mocny riff popieścił moje uszy. I wprawił w dobry nastrój do dalszej eksploracji tej kosmicznej przestrzeni. I piękny wokal Moniki. Myślę, że i bez muzyki zrobiłby na mnie wrażenie. Jednak zestawiając całość poczułem, że to wszystko idzie w dobrą stronę. Więc po pierwszym wrażeniu zakosztowałem ,,More Nuclear Fuel”. Poczułem, że ten las z okładki zabiera mnie w jeszcze dalsze galaktyki...
Czytaj więcej