Jest pewnym faktem odczucie, że muzyka
rockowa zatacza koło. Powstające gatunki w jej obrębie tworzą pewne
,,eksplozje" dźwięków, by następnie przechodzić w stan spoczynku i
wybuchać ponownie po tym uśpieniu. Muzycy wracają do rzeczy, które
kiedyś były rewolucją. Przyznam, że takie powroty są coraz częstsze, co
pokazuje, że rock jest jak źródło w którym można się zanurzyć i czerpać,
szukać.
More Experience zanurzył się w progresywnym klimacie
eksperymentów lat 70 dwudziestego wieku. Czy zrobił to dobrze i w swoim
stylu? Postanowiłem sprawdzić.
Rozpoczyna
się wstępem w którym słyszymy niezidentyfikowane pohukiwania, odgłosy
lasu w którym słuchacz odczuwa pewne ukojenie jak i lekkie
zaniepokojenie. Ten stan jest bardzo ekscytujący i wręcz oczekuję się co
za chwilę się wydarzy. Ja przynajmniej miałem takie odczucie. I po tej
krótkiej chwili dzieje się moment, który nazwałbym wejściem do pewnej
muzycznej opowieści. Od tej chwili wkraczamy w wymiar muzyki More
Experience, magicznej, emocjonalnej. ,,The Dream" przenosi nas niczym
wehikuł czasu pięćdziesiąt lat wstecz. Lądujemy w czasach hipisów,
początków rocka wyzwolonego, gdzie The
Animals i w końcu Beatlesi i inni wykonawcy zrzucili już garnitury i rozpoczęła się eksplozja wolności!
Gdzie artyści odkryli świat psychodeli, eksperymentowania z dźwiękiem,
poszukiwań! Taki jest ,,The Dream", który stanie się podstawą do
dalszych doznań na albumie o czym za chwilę. Skupiając się na samym
utworze mamy tutaj dużo z klimatu końca lat 60 w muzyce rockowej i
początku nowego rozdziału jakim jest rock progresywny. Dość poukładany
kawałek w schemacie zwrotka refren przechodzi w część nieoczywistych
poszukiwań, zagłębiając się w wspomniane obszary. Słyszymy w nim również
świetną gitarową solówkę charakterystyczną dla kawałków tamtego okresu.
Wszystko jest przemyślane i poukładane, dopieszczone dla słuchacza.
Następnie wchodzimy niczym do innej wody w ,,The Trip". Tutaj jest już
totalny obłęd! Miałem wrażenie że ktoś zaprosił mnie do magicznej bajki,
kosmicznej przestrzeni. I zarazem chciał poczęstować kawałkiem
psychodeli. Poczułem się też przez moment jak Alicja w
krainie czarów. Mistycyzm jakim emanuje ten kawałek w niesamowity sposób
współgra z okładką płyty! Jest to zabieg albo przypadkowy, czego nie
podejrzewam albo z premedytacją przemyślany, he! Kolejny utwór ,,The
Mind" to już eksplozja czystego rocka w stylu sceny Woodstock 69. Gratka
dla miłośników tamtego okresu grania! Jest tu trochę z Hendrixa, Joplin
ale też przewodniego, bajkowo kosmicznego klimatu samego zespołu, który
nie kopiuje lecz czerpie inspirację z historii gatunku! Mamy po raz
kolejny piękną gitarową solówkę na tle elektronicznych subtelnych
dźwięków i tym razem kobiecego, czarującego wokalu. Dalsze utwory
również oscylują w podobnych czarodziejskich klimatach, gdzie
rozbudowane dźwięki, solówki gitarowe jak choćby w ,,Electric Laboratory
of Hight Space Experience" budzą podziw pokazując możliwości zespołu,
przemyślane, progresywne kompozycje i stanowią doskonałą wizytówkę
zarówno samego albumu jak i twórczości grupy. Płyta kończy się
wyciszeniem i niczym wstęp przenosi nas poprzez ,,At Gates od Dawn" do
lasu, kończąc opowieść.
Podsumowując
powiem tylko tyle, że była to naprawdę magiczna podróż. Album jest
przemyślany od początku do końca zarówno od strony wizualnej jak i
muzycznej. Nie brakuje tu elementów magii, progresywnych dźwięków.
Okładka w pełni współgra z zawartością dźwiękową płyty. Wszystko to
stanowi kompletne zaproszenie do krainy magii, psychodelicznych dźwięków
i dobrego grania. Polecam zwłaszcza miłośnikom progresywnego rocka.
Komentarze
Prześlij komentarz